Właściwa nazwa: Dni błagalne (rogationes, od łac. rogo – prosić, modlić się). Swoimi początkami sięgają chrześcijańskiej starożytności.
Do dni błagalnych należą: święto św. Marka Ewangelisty (obchód stały 25 kwietnia) i trzy dni przed uroczystością Wniebowstąpienia Pańskiego (Dni Krzyżowe). Zasadniczo daje się im miejsce w trzy dni od VI Niedzieli Wielkanocnej do środy przed uroczystością Wniebowstąpienia Pańskiego. W dni błagalne urządza się procesje w kierunku pól, ze śpiewem litanii do Wszystkich Świętych oraz suplikacji. Dobrego Boga, Który
swojemu stworzeniu „daje pokarm we właściwym czasie i otwiera rękę swoją” prosimy o dobre zbiory oraz o sprzyjającą pogodę. Modlitwy o urodzaje w święto św. Marka (25 kwietnia) Procesja w dniu św. Marka (litaniae maiores – prośby większe) znana jest już od pierwszych wieków chrześcijaństwa, była jednak zwyczajem lokalnym, który wytworzył się w środowisku rzymskim. Przyjmuje się, iż jest kontynuacją procesji pogańskiej ku czci bożka Robigusa, która udawała się w pola dla uzyskania od bóstw dobrych zbiorów. Z czasem obrządki te zostały jednak zaadaptowane do chrześcijaństwa. Do ostatecznego ukształtowania się litaniae maiores i ustalenia ich na dzień 25 kwietnia przyczynił się papież Grzegorz Wielki. Dni błagalne, Dni krzyżowe. Z kolei obchodzone przez nas Dni błagalne (dni krzyżowe) przed Wniebowstąpieniem Pańskim (tzw. litaniae minores – prośby mniejsze), po raz pierwszy pojawiły się w Galii (Francja) w V w. Modlono się wówczas o urodzaje,
obfite plony i ich zachowanie wraz z ludźmi od klęsk żywiołowych. Tylko w Polsce dni te nazywamy Dniami krzyżowymi, gdyż procesje te obrały za kierunek krzyże stojące w polu, przy których odprawiano nabożeństwa błagalne.
Źródło: http://www.ministranci.archidiecezja.katowice.pl/?s=rok/dni_krzyzowe