Droga krzyżowa

Pismo Święte nie podaje dokładnej trasy, którą przeszedł Chrystus od Annasza na Golgotę. W Ewangelii możemy odnaleźć odniesienia jedynie do dziewięciu stacji. Jak więc powstawała droga krzyżowa, ile ma stacji i jakie ma znaczenie nabożeństwo, które dzisiaj należy do najbardziej zalecanych przez Kościół?
Chociaż już w II wieku można odnaleźć wzmianki, że chrześcijanie otaczali wielką
czcią miejsca śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, to pierwsze świadectwo nawiedzania miejsc Męki Pańskiej podaje w IV wieku pątniczka Egeria. Pielgrzymi udający się do Jerozolimy starali się odnajdywać miejsca męki i szczególnie w Niedzielę Palmową i w noc z Wielkiego Czwartku na Wielki Piątek, niejako namacalnie uczestniczyć w drodze przebytej przez cierpiącego Zbawiciela.
Nabożeństwo drogi krzyżowej jest owocem rosnącej w Kościele pobożności
ku czci Męki Pańskiej. Jej największymi zwolennikami byli św. Bernard z Clairvaux (+1153), św. Franciszek z Asyżu (+1226) i św. Bonawentura (+1274).
Na powstanie nabożeństwa wpłynęło kilka czynników. Były to pielgrzymki do Ziemi Świętej, podczas których wierni odwiedzali miejsca męki; nabożeństwo
do „upadków Chrystusa” pod ciężarem krzyża oraz nabożeństwo do „bolesnych ścieżek Chrystusa”, polegające na procesyjnym przejściu z jednego kościoła do drugiego na pamiątkę drogi, którą przeszedł Chrystus podczas swojej męki.
Połączenie tych kilku elementów dało początek stacjom drogi krzyżowej.