Podczas ceremonii ślubnej kapłan, jako świadek urzędowy, stawia narzeczonym pytanie: „Czy chcecie wytrwać w tym związku w zdrowiu i w chorobie, w dobrej i złej doli, aż do końca życia?” Narzeczeni odpowiadają: „Chcemy”. W ten sposób przyjmują jeden z istotnych przymiotów małżeństwa: nierozerwalność. Oznacza ona, że małżeństwa nie można zawierać na określony czas, ale do końca życia jednej ze stron.
Mając na uwadze nierozerwalność małżeństwa, należy powiedzieć, że niemożliwe jest uzyskanie w sądzie kościelnym rozwodu. Trzeba jednak stwierdzić, że nie każde małżeństwo zawierane nawet według formy przepisanej prawem kanonicznym powoduje zaistnienie węzła małżeńskiego, który staje się źródłem jego nierozerwalności. Dzieje się to tylko wtedy, gdy małżeństwo jest ważnie zawarte. Mogą bowiem pojawić się takie okoliczności, które powodują nieważność małżeństwa, a ściślej mówiąc — jego nieważne zawarcie. W takiej sytuacji małżeństwo jest od razu nieważne, a właściwie należałoby powiedzieć, że w ogóle, od początku go nie ma. Nikt jednak nie może własną powagą ustalić nieważności małżeństwa. Rozstrzyganie tych spraw należy do wyłącznych kompetencji sądów kościelnych. W związku z tym mówimy o uzyskaniu orzeczenia nieważności małżeństwa. Niewłaściwe natomiast jest stwierdzenie, że sąd kościelny unieważnia małżeństwo, ponieważ suponuje to sytuację, w której małżeństwo zostało ważnie zawarte, a dopiero wyrok sądu kościelnego dokonał jego unieważnienia.
Zatem, w sytuacji małżeństwa zawartego przed Bogiem i przed państwem (konkordatowego, czyli zawartego w jednej kościelnej ceremonii, bądź też najpierw w USC, a następnie w kościele) rozwód cywilny — jak zresztą podpowiada sama nazwa — nie rozwiązuje małżeństwa zawartego przed Bogiem, ani też nie wpływa na jego ważność. Jednym słowem, osoba, która miała ślub kościelny, a jest po rozwodzie, nadal trwa w związku małżeńskim przed Bogiem. Kościół w takiej sytuacji zgadza się na separację małżonków, podczas której pod pewnymi warunkami mogą oni przystępować do sakramentów, między innymi, jeśli wypełniają zobowiązania nałożone przez sąd cywilny wobec dzieci zrodzonych w ich małżeństwie. Jeżeli jednak któraś z osób cywilnie rozwiedzionych, a równocześnie związanych małżeństwem kościelnym, zawiera nowy kontrakt cywilny lub chociażby żyje w związku nieformalnym, wykracza przeciw szóstemu przykazaniu Bożemu: „Nie cudzołóż” i nie może przystępować do sakramentów.
Źródło: https://wdr.diecezja.pl/niewaznosc-malzenstwa/ https://www.infor.pl/prawo/rozwody/rozwod-koscielny/291713,Niezdolnosc-natury-psychicznej-uniewaznienie-malzenstwa.html