W najbliższą środę, 10 lutego, rozpoczniemy okres przygotowania do świąt Wielkanocnych, czyli właśnie Wielki Post. Obrzęd posypania głów popiołem jest zewnętrznym znakiem, że osoby poddające się mu, wchodzą na drogę nawrócenia i przemiany serca poprzez pokutę, modlitwę jałmużnę, inne dobre uczynki i post.
Przykazanie kościelne zobowiązuje do powstrzymania się od udziału w zabawach w Okresie Wielkiego Postu.
Od środy popielcowej rozpoczyna się okres spowiedzi i Komunii św. wielkanocnej, który trwa do niedzieli Trójcy Przenajświętszej.
Środa Popielcowa rozpoczyna okres czterdziestodniowego przygotowania do największej chrześcijańskiej uroczystości – Świąt Paschalnych. Wielki Post, bo tak nazywa się ten okres, trwa do początku liturgii Mszy Wieczerzy Pańskiej sprawowanej w Wielki Czwartek.
W Środę Popielcową – zgodnie z kanonami 1251-1252 Kodeksu Prawa Kanonicznego – obowiązuje wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych i post ścisły (trzy posiłki w ciągu dnia, w tym tylko jeden – do syta). Prawem o wstrzemięźliwości są związani wszyscy powyżej 14. roku życia, a prawem o poście – osoby pełnoletnie do rozpoczęcia 60. roku życia.
Sam zwyczaj posypywania głów popiołem na znak żałoby i pokuty, celebrowany w Środę Popielcową, znany jest w wielu kulturach i tradycjach, m.in. w starożytnym Egipcie, u Arabów i w Grecji. W liturgii pojawił się on w VIII w.
Pierwsze świadectwa o święceniu popiołu pochodzą z X w. W 1091 r. papież Urban II wprowadził ten zwyczaj jako obowiązujący w całym Kościele. W tym też czasie ustalono, że popiół do posypywania głów wiernych ma pochodzić z palm poświęconych w Niedzielę Palmową poprzedniego roku.
Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.